Κάθε φεγγάρι ομολογεί



Κάθε φεγγάρι ομολογεί και μες στα δέντρα κρύβεται μην
και το καταλάβεις
έχεις αναστατώσει τόσο τους καιρούς που μήτε ο ίδιος ξέρεις
από πού το μήνυμα θα λάβεις.


Εσύ ‘σαι ο ένας απ’ αυτούς που του ‘δωσαν χαρτί μεγάλο
για να γράψει και δεν έστερξε την πέννα του να πιάσει
που του ‘ρθε η τύχη σαν λακκάκι μες στο μάγουλο και που
δεν είπε μπάρεμ να χαμογελάσει.


Εσύ ‘σαι αυτός που του ριξαν το δίχτυ μέσα στο λουτρό να
τον σκοτώσουν μα κρατάει μες στο βασίλειο του ακόμη
που σπρώχνει την αγάπη απ’ το παράθυρο κι ύστερα κλαίγεται
και λέει ότι τον αδικούν οι νόμοι.


Κάθε φεγγάρι ομολογεί κι εσύ κάνεις πως τάχα δεν καταλαβαίνεις.
Ξέρεις ότι φορείς τον ήλιο – και ότι πριν εκείνο κατέβει εσύ ανεβαίνεις.

Δίνε δωρεάν το χρόνο
αν θες να σου μείνει λίγη αξιοπρέπεια.




ΟΔ.ΕΛΥΤΗΣ

"Να το μυστικό μου, είπε η αλεπού. Είναι πολύ απλό: Μόνο με την καρδιά βλέπεις καλά. Την ουσία δεν τη βλέπουν τα μάτια. Είναι ο χρόνος που ξόδεψες για το τριαντάφυλλο σου που το κάνει τόσο σημαντικό...". Antoine de Saint Exupery - Le petit prince

....Τάσος Λειβαδίτης...

κι αν έχασα τη ζωή μου
την έχασα για πράγματα ασήμαντα,
μια λέξη
ή ένα κλειδί,
ένα χτες
ή ένα αύριο.
Όμως οι νύχτες μου έχουν πάντα ένα άρωμα βιολέτας
γιατί θυμάμαι....
κι όμως θα πρέπει να χαθείς ολότελα
για να μάθεις κάποτε ποιος είσαι...

Σαν να μη σ' έχασα ποτέ στήνω σκακιέρα να ξανακάνεις χίλια ματ στην ευτυχία, σαν στρατιωτάκι σου έτοιμο για θυσία στα άγρια μεσάνυχτα σου λέω καλημέρα. Δωσ' μου φωνή δώσε μου χρώμα κι' όνειρο γίνε πλάνο μου. Πόσο μελό να γίνω ακόμα για να κολλήσεις πάνω μου…

ΚΡΑΤΗΣΑαπό Αναστασία Βαφειάδου .

Κράτησα από σένα τη σιωπή
αυτή που διάλεγες συχνά για να μιλήσεις
κι ένα σου όρκο στην αλήθεια τη σκληρή αυτόν
που ξέχασες στο τέλος να κρατήσεις

Κράτησα από σένα τα σκοινιά
αυτά τα αόρατα που πάνω σου με δέσαν

μα απ’ τις στιγμές μας δεν κρατάω ούτε μια
γιατί κοντά σου οι στιγμές όλες πονέσαν
Κράτησα από σένα μια ματιά
την τελευταία που με κάρφωσε στο αντίο
κι ένα ζευγάρι κατακόκκινα φιλιά
που μείναν μόνα να πετρώνουνε στο κρύο
Τίποτ’ άλλο από σένα δεν κρατάω
σε χαρίζω στον αγέρα σε σκορπάω
μόνη μου θα περπατάω κι όλα εντάξει
κάπου θα’ ναι κι η ζωή που μου’ χες τάξει...
\